Dworskie życie epoki peruk bywało filmowo fascynujące. „Faworyta” autorstwa greckiego reżysera zawiera wszystkie pociągające w tej epoce elementy – intrygi, dziwactwa, wyuzdanie seksualne. W tle słyszymy muzykę z epoki, a całość akcji rozgrywa się praktycznie w kilku powtarzających się plenerach. Anglia toczy wojnę z Francją, królowa Anna (Olivia Colman) cierpi na podagrę i macierzyńskie niespełnienie, które kompensuje sobie hołubieniem stada królików. Dworem rządzi tak naprawdę księżna Marlborough – Sarah (Rachel Weisz). Jej mąż walczy na froncie, a księżna o dziwo zainteresowana jest utrzymaniem tego stanu rzeczy i prowadzi czujną politykę przeciw Torysom, którzy z kolei dążą do pokoju, a w szczególności do powstrzymania nowych obciążeń podatkowych. W sam środek tych wydarzeń przybywa urocza Abigail (Emma Stone), kuzynka księżnej, którą ojciec przegrał w karty, gdy miała 15 lat. Szybko wzbogaciła swoje dworskie wykształcenie o to życiowe (trafiła do niemieckiego grubasa z cienkim fiutkiem, którego udało się na szczęście przekonać, że kobieta krwawi 28 dni w miesiącu). Abigail najpierw musi wydostać się z dworskiej kuchni, potem – gdy zdobywa zaufanie księżnej i zainteresowanie dworskiego oficera – zyskuje okazję na kolejny salonowy krok. Szef Torysów oferuje jej układ, przeciwko księżnej. Abigail dostrzega mechanizm zależności królowej od jej kuzynki Sary. Podejmuje wyzwanie, jakie oferuje jej los, jakby dla wyrównania dawnych krzywd. Lantimos (twórca „Lobster” i „Zabicie świętego jelenia”) opiera swój film na trzech silnych postaciach kobiecych, świetnie zagranych (Oscar i Złoty Glob dla Olivii Colman oraz nominacje dla Weisz i Stone) i wyraźnie dominujących na planie. Ich poczynaniami rządzi moralność własnych interesów i znajomość ludzkich słabości. Pewna obsesyjność motywów i ujęć, pozwala wybiec skojarzeniami do „Kontraktu rysownika” Petera Greenaway’a, podobnie jak subtelne poczucie humoru i muzyka smyczkowa w tle. Kolejny świetny komedio-dramat jaki udało mi się zobaczyć w ostatnim czasie.
