W latach 80. popołudniowy program radiowy „Zapraszamy do Trójki” towarzyszył mi od poniedziałku do soboty. Z niego dowiadywałem się o muzycznych nowościach i nagrywałem płyty puszczane w dwóch częściach Mini Maxa. Z początkiem lat 90. zaczęło się szaleństwo MTV i radio poszło w odstawkę. Trójka nie grała też tak dobrej muzyki jak wówczas RMF FM, trzymając się jednak bardziej konserwatywnych gustów Kaczkowskiego, czy Niedźwieckiego. Podwójne wydawnictwo skompilowane przez Piotra Metza jest jednak płytą bardziej młodą, niż dojrzałą. Złożyły się na nią nagrania z lat 2017-2019 – głównie polskich wykonawców, zgodnie z preferencjami słuchaczy Listy Przebojów Programu Trzeciego. Na pewno uznanie budzi równy, wysoki poziom wydawnictwa przy zachowaniu dużej rozpiętości stylistycznej. Hip-hop, jazz, muzyka retro, indie-rock, muzyka poetycka, synth-pop, a nawet country. Odpowiednie przemieszanie tych gatunków wymagało od redaktora Metza wyczucia i gustu. I to jest pierwszy atut tej Składanki. Tego dobrze się słucha.
Drugi atut, to umieszczone tutaj rzadkie, czy trudno dostępne utwory. Mnie skusiły w gruncie rzeczy trzy kawałki: wydany tylko na singlu cover „What The Worls Needs Now” w wykonaniu Cat Power, utwór Radiohead „Ill Wind” i filmowy cover „Wszystko czego dziś chcę” nagrany przez Brodkę i A_Gim. Warto też zwrócić uwagę na dostępny wyłącznie na singlu kawałek Cigarettes After Sex „Neon Moon”, pochodzący z EP świetny numer duetu Smolik/Kev Fox, czy radiowy remix „Brawa dla Państwa” Nosowskiej. Mamy tu też dobry przekrój przez Trójkowych pewniaków, okupujących ostatnimi czasy listę przebojów: Lao, Che, Dawid Podsiadło, Kortez, Mela Koteluk, Voo Voo, Barbara Wrońska, Julia Pietrucha, Krzysztof Zalewski, Pablopavo i Ludziki. Z naprawdę młodych artystów uwagę zwraca Agata Karczewska, Pokahontaz, Envorevo. Mniej w tym gronie przekonuje mnie Ted Nemeth (w manierze wczesnych Much), a już zupełnie odrzucam Sosnowskiego z jego country-bluesem. Bardzo sympatycznie wypadają tutaj utwory starych wyjadaczy : Stanisława Soyki, Grzegorza Turnaua, Edyty Bartosiewicz czy kawałek Kayah z Tischnerowskiej płyty. Większość nagrań z tych dwóch płyt gościło (lub nawet wciąż gości” na trójkowej liście) – kilka dotarło nawet do 1 pozycji. Piotr Metz próbuje przy okazji zwrócić uwagę na paru zagranicznych artystów, którzy jakoś się nie przebili w Trójce, a dobrze do niej pasują – to Anna Calvi, Sharon Van Etten, czy wspomniana już Cat Power. Generalnie przyjemnie jest słuchać płyty z taką przewagą krajowych wykonawców, którzy dają radę mierzyć się z zagraniczną konkurencją. To dobry, promocyjny radiowy sampler, który nie sprawi może, że wrócę do słuchania Trójkowych popołudniówek, ale podobnie jak w przypadku płyt z tras „Męskiego Grania” uświadamia mi, że polska muzyka środka ma się naprawdę dobrze. Ktoś się może zdziwi, takiej „popowej” kwalifikacji niektórych z artystów, ale skoro gra ich publiczne radio, to dla mnie jest to już „środek”, czyli muzyka dla każdego, kto ma uszy.
