W pierwszej trójce nie ma żadnego wykonawcy anglosaskiego. W sumie rzadko tak bywa. Choć generalnie dominacja brytyjsko-amerykańska jest bardzo widoczna i pewnie nie doczekam się innych czasów. Pierwszym wykonawcą spoza kręgu anglosaskiego (i krajowego oczywiście) była na mojej liście Nena (Niemcy). W latach 80. błysnął jeszcze islandzki Sugarcubes, norweskie A-ha, belgijski Tuxedomoon, izraelski Minimal Compact i czechosłowacka Laura a Jeji Tygri. Mało tego było. Z czasem mocni stali się Kanadyjczycy, coś wrzucali Francuzi i Norwegowie. Trafiali się wykonawcy afrykańscy i azjatyccy. Zaistnieli całkiem udanie artyści z Australii i Nowej Zelandii. Ale trendy, mody i gatunki przychodziły zawsze z Wysp, albo ze Stanów. Wśród nowości kolejna, taneczna przeróbka Elvisa, singiel promujący najnowszą płytę Red Hot Chili Peppers i nieco spóźniony singiel z wciąż pociągającej nowej płyty Toro y Moi. To mocno rozrywkowy zestaw jak na tę porę roku, ale nie ma sobie co żałować energii i pozytywnych impulsów.
