„Wednesday” – Alfred Gough, Miles Millar

Tim Burton wyreżyserował historię stworzoną idealnie dla niego. Świat nastoletnich dziwolągów, zamkniętych w gotyckiej Akademii Nevermore, otoczonej lasem, w którym grasuje tajemniczy potwór. A w tym wszystkim Ona – nowa uczennica – Wednesday Addams. Aspołeczna, niedotykalska, wyniosła, a jednocześnie w zaskakujący sposób sympatyczna. Postać wyrazista z zadatkami na kultowość. Zamiast pobierać nauki, skupia się na odkryciu zagadki potwora, mordującego także członków Akademii. Pomaga jej znana z Rodziny Addamsów Rączka i przez jakiś czas równie znany Wujek Foster. Poza tym scenariusz jest w pełni oryginalny i stanowi połączenie klimatów Harry Pottera, horrorów o dziwolągach i małomiasteczkowych kryminałów. W obsadzie serialu czeka nas kilka niespodzianek. Panią Dyrektor Akademii gra pamiętna Lady Brienne z „Gry o Tron”, Mortitię Addams – Catherine Zeta-Jones, a nauczycielkę Marilyn – Christina Ricci, czyli filmowa Wednesday. Jednak najważniejsze role rozpisane są na nastoletnich bohaterów – wilkołaczą koleżankę z pokoju, dwóch podkochujących się w niej młodzieńców, pociesznego miłośnika pszczół i hardą przeciwniczkę – mistrzynię szermierki o wyglądzie wokalistki Skunk Anansie. Te relacja są pociągnięte dość klasycznie, ale przekonująco. Cały ten serial jest zresztą powtórką znanych wątków, ubranych w nowe szaty. Mamy zatem motyw fanatycznych łowców czarownic, nawiązanie do Dr. Jekyll i Mr. Hyde, rywalizację uczelnianych „klanów”. Nie brak tu zaskakująco dramatycznych momentów, jak na młodzieżowe kino. Zapewne by wzmocnić przesłanie, że los „Innych” to nie temat na komedię. Łatwo wyobrazić sobie czym byłby ten serial, gdyby w miejsce Akademii zrobić Szpital albo Zakład Psychiatryczny. Nie byłem fanem „Rodziny Addamsów” i także serial „Wednesday” nie bardzo jest kierowany do mnie. Lubię jednak filmowy świat Tima Burtona, w którym odmienność, groza i wyobraźnia są hołubione ponad wszystko.