„Wikingowie: Walhalla” sezon 2 – Jeb Stuart

Choć cykl Walhalla nie jest ponoć tak dobry, jak wcześniejsza seria, a pierwszy sezon średnio mi się podobał, to zasiadłem do oglądania kontynuacji. Produkcja jest przyzwoita, w obsadzie pojawił się Marcin Dorociński (jako władca Rusi – Jarosław Mądry) a zawsze ciekawie zobaczyć, jak Polak radzi sobie w amerykańskich produkcjach. Przede wszystkim jest to jednak opowieść bohaterska, niemal komiksowa – o dobrych, szlachetnych i tych nikczemnych. Pochodzący z Grenlandii wiking Leif Eriksson wraz z pretendentem do norweskiego tronu – Haraldem Sigurdssonem wyruszają na Ruś prosić o wsparcie spokrewnionego z Haraldem Jarosława Mądrego. Ten radzi im poszukać innego rozwiązania i Harald postanawia zbić fortunę na wyprawie kupieckiej do Konstantynopola. Znajduje paru sprzymierzeńców i rusza Dnieprem do Morza Czarnego, nie bacząc na groźbę spotkania z plemieniem Pieczyngów. W tym czasie siostra Leifa i ukochana Haralda – Freydis godzi się zostać naczelną kapłanką nowego Kattegat – Jomsborga (prawdopodobnie chodziło o miasto na wyspie Wolin). Legendarnym miastem prawdziwych wikingów, którzy nie przyjęli wiary chrześcijańskiej, włada interesowny Harekr. Miasto chce odnaleźć i zniszczyć ochrzczony wiking Olaf Haraldsson. Tymczasem w Anglii dochodzi do zamachu na królową, a podejrzenia padają na Earla Godwina. Co ciekawe (a może już nie?) sympatia twórców jest po stronie nie Chrześcijan. Lepsi są przedstawiciele mniejszości – wikingowie starej wiary, uchodźcy, kobiety, czarnoskórzy. Wszystko to tworzy idylliczny porządek moralny. Scenariusz dość luźno traktuje natomiast prawdę historyczną, co w przypadku tak odległych czasów (początku XI wieku) nie stanowi wielkiego problemu. Same przygody bohaterów są jednak odpowiednio emocjonujące, a dobro tryumfuje nad złem. Nie brak tu scen okrucieństwa, ale daleko im do grozy „Gry o tron”. To jeden z takich seriali, które dobrze się ogląda, choć bez uczucia uczestniczenia w produkcji ważnej, przełomowej, czy pasjonującej. To przyzwoity cykl i pewnie obejrzę kolejny sezon – na który zdecydowanie się zanosi.