„Teściowie 2” – reż. Kalina Alabrudzińska

Komedia „Teściowie” o nieudanym weselu okazała się hitem, po którym trudno było nie pokusić się o kontynuację. Zwłaszcza, że wykreowała ona mocnych bohaterów, a przecież charakterystyczna i zabawna postać, to klucz do sukcesu. Z czwórki głównych bohaterów, w „dwójce” mamy trójkę, za to mocną. Małgorzata (Maja Ostaszewska), Wanda (Izabela Kuna) i Tadeusz (Adam Woronowicz) znów robią nam film. Ich parady charakterów, styl bycia oraz charakterystyczny język wypowiedzi wystarczą za całą fabułę. Tym razem dostają oni tło w postaci nadmorskiego resortu wypoczynkowego - wersja „na bogato”. Światowa Małgorzata wetuje sobie rozstanie z Andrzejem towarzystwem młodego podopiecznego z pracy. Zaściankowi Wanda z Tadeuszem odkrywają powaby opcji „all inclusive”. Przy okazji Panie przeżywają kryzys wieku średniego. Twórcy „dwójki” bawią nas typowymi sytuacjami komediowymi wynikającymi z różnic kulturowych oraz obnażania fałszu, czy wręcz hipokryzji. Możemy zatem bawić się uprzedzeniami do „kolorowej” obsługi, czy gości z Niemiec, ale równocześnie dostrzec, jak tolerancyjna Małgorzata w chwili zdenerwowania zmienia ton w stosunku do pokojówki z Filipin. W przypadku każdej z trzech głównych ról, dostajemy sto procent komediowego talentu. Nawet jeśli okoliczności bywają jakoś ograne, to zabawa i tak jest przednia. „Jedynka” była imponująca także przez pracę kamery, która podążała non stop za bohaterami z pomieszczenia do pomieszczenia. Tu sposób filmowania jest już bardziej tradycyjny, ale w komedii nie wszystko musi być pomysłowe i stylowe. Czasem wystarczy wymowne spojrzenie, jedna mina, czy rzucone słowo, by stworzyć odpowiedni klimat. Tu dochodzi odrobina refleksyjności i pogłębienia charakterów o nutę słabości, czy tęsknoty za odmianą losu. W ten sposób jeszcze bardziej zżywamy się z bohaterami, bo nabierają nie tylko naszych wad, ale też dzielą się pragnieniami, które nie są nam obce.