„United Kingdom of Anxiety” – Zamilska

Śledzę twórczość Natalii Zamilskiej niemal od samego początku. Polska scena techno nie wydała zbyt wielu ciekawych albumów. Tymczasem Zamilska doczekała się dystrybucji nowej płyty przez poważany na świecie label !K7, a jej muzykę serwował na falach BBC6 Music niejaki Iggy Pop. Okładka przypomina mi polską scenę punkową ub. wieku i nie bardzo mi się podoba. Pierwsze sekundy płyty też zapowiadają kierunek na pogo, ale po paru sekundach tempo zwalnia, a utwór podąża tropami Trans Global Underground. Jeśli „United Kingdom of Anxiety” ma coś wspólnego z rockiem, to raczej z ekstremalnym metalem, z racji producenta, który współpracował z Behemothem i gościnnym udziałem growlującego wokalisty zespołu Hostia. „Pachu” udziela się w utworze o znamiennym tytule „No Gods” wybranym zresztą na singiel. Numer „Better Off” odwołuje się do trip-hopu z czasów mrocznego Massive Attack. Wokalnie wzbogaca do Huskie. Jej głos wraca potem jeszcze w równie masywnych kawałkach jak „Odyssey” oraz „Shot In The Head”. Przyjemnie szybki i łamany jest kawałek „Choke”. Przy nim Haldor Grunberg, odpowiedzialny za miks, mógł pewnie cieszyć uszy chwilami rytmicznej młocki. Muzyka na tej płycie ma przestrzeń, klimat i mroczny urok. Dużo się tu dzieje. Artystka daje upust różnym swoim fascynacjom i inspiracjom. Bywa etnicznie (głównie azjatyckie akcenty), bywa strasznie i tajemniczo. Elektronika razi prądem, niebezpiecznie bzyczy i pomrukuje. Bity są wyraźne, głębokie, ale wprowadzają w przeróżne tempa i stany. Wśród gości słychać też w jednym kawałku Natalię Przybysz i bynajmniej nie jest to subtelna piosenka. Niewątpliwie „United Kingdom of Anxiety” to najciekawsze i najpełniejsze dzieło Natalii Zamilskiej. Odnajdą się przy niej zarówno fani Prodigy (choćby takie „Wasteland”), Trickiego, Buriala, a nawet Nine Inch Nails. Pomyślałem sobie, że Zamilska pasowałaby do puławskiego festiwalu Now Art. Może za rok? Ja byłbym zachwycony.