„Tematy i wariacje” – WaluśKraksaKryzys

Waluś szybko dojrzał. Czwarta płyta to już zero łobuzerki, znanej z płyty „Atak”. Jakkolwiek podobało mi się tamto niepoprawne oblicze pod względem siły wyrazu, o tyle nowy materiał doceniam za rozwój. WaluśKraksaKryzys dołączył do grona zespołów, którym o coś chodzi. Tak jak Kult, czy Dezerter odnosi się do rzeczywistości i wyraża poglądy. Kiedy artyście udaje się ujarzmić własne demony, zwalczyć sceniczne pokusy, może wydobyć z siebie nowy głos. Nawiązanie tytułu płyty do zbioru esejów Aldousa Huxleya to coś o co pewnie sam lider by się kiedyś nie podejrzewał. Podważenie moralności masmediów, z którymi trzeba przecież dobrze żyć („Konfederacja”), to kolejny aspekt dojrzałości, ale też siły. Tak zwana alternatywna muzyka gitarowa nie ma komercyjnie lekko. Większość dobrych zespołów tkwi w niszy. WaluśKraksaKryzys się wybił i nie uległ pułapkom „łatwych” pieniędzy. Nie zatrzymał się też artystycznie, bo „Tematy i wariacje” brzmią inaczej, niż wcześniejsze płyty. Wkraczają miejscami na nowe tory gatunkowe. Mam tu przede wszystkim na myśli utwór tytułowy, który przeradza się w transowy numer z trapowym wokalem, który zapodaje Cool P.  To ewidentna zdrada swojego środowiska i muzyki gitarowej, ale daje naprawdę udany efekt artystyczny. Czasem wystarczy tylko jakiś nowy dźwięk, jak klawisz w otwierającym „Trzymam z całej siły twoją stronę”, brzmiący niczym trąby z Laibacha, żeby poczuć świeżość. Do dawnego stylu nawiązuje szybki, singlowy „Broń/Goń”, choć w tekście dostajemy mocne uderzenie w show-biznes. Podobna tematyka dominuje w drugim z singli, wolniejszym „Walka o każdy kolejny dzień”. Ciekawe są „Instrumenty finansowe” – zarówno dźwiękowo, jak i tekstowo. Dostajemy tu frazę lektora na wzór płyt Taco Hemingwaya. W „Yola_Yola” trudno w ogóle rozpoznać, że to numer WaluśKraksaKryzys. Piosenka jest przyjemna i nieco melancholijna w stylu gwizdanego hitu Peter Bjorn and John. „Powrót oznacza piekło” z udziałem Fisza mogłoby być kawałkiem Fisz Emade Tworzywo z udziałem Walusia. Nie wiem, jak ułożyłaby się kariera WaluśKraksaKryzys, gdyby ta płyta ukazała się zamiast „Ataku”. Na dziś jest to jednak dobra pozycja w dyskografii zespołu, pozwalająca pozostać mi bacznym obserwatorem kariery Walentego Krasickiego.